Yeni Dünya’da oynanan Cihan Kupası, yeni futbol düzeninin yapı taşlarındandı. ABD – İsviçre maçının oynandığı Pontiac Silverdome de bu taşların en görkemlisi…
1994 ABD… Neslimin ilk göz ağrısı, büyüklerimizin ise eleştiri tahtası… Öğlen sıcağında oynanan karşılaşmalar, bu şartlara bağlanan kötü futbol, İsveç’in üç silahşorları, İtalya’nın Baggio’su, Brezilya’nın Romario’su… Şöyle bir arkama baktığımda Dünya Kupası kültürünü damarlarıma zerk eden turnuva… Escobar’ın en alengirli senaryolara taş çıkartan öyküsüne de sahne olan ilk Dünya Kupam. Zihin defterimi kurcaladığımda, kıyıda köşede kalan bir 1994 Kupası yıldızı daha görüyorum: Detroit’teki Silverdome Stadyumu. ABD – İsviçre maçının sahnelendiği, üstü kapalı o ihtişamlı yapı…
Kupanın açılışı keyifsizdi. Taze birleşen Almanya, Bolivya’yı enteresan bir golle geçmeyi başarmış fakat oynadığı futbolla, duvarı yıkmaktaki başarısını gösterememişti. İkinci gün sahneye ev sahibi çıkacaktı. Ele geçirmediği nadir spor branşlarından olan futbolda, biraz da olsa hedef belirleyen ABD, 1966‘dan beri büyük sahneye çıkamayan İsviçre ile karşılaşıyordu. Aslında biz çaylak kupa seyircilerinin dahi dikkatini çekmeyecek bir maçtı ama ABD, burada da fark yaratmayı ve başrolü kapmayı başarmıştı. Karşılaşma, üstü tamamen kapalı olan Pontiac Silverdome Stadyumu’nda oynanacaktı. Bu, kupa tarihinde bir ilkti!
Amerika Birleşik Devletleri, “Bay Dünya Kupası” Bora Milutinovic yönetiminde hazırlanmıştı ev sahipliği yaptığı organizasyona. Çoğu profesyonel olmayan oyuncuların yanına; Kooiman, Harkes, Stewart, Ramos, Wegerle, Wynalda ve Sommer gibi profesyonel liglerde top koşturan isimleri monte etmiş ve bol bol hazırlık maçı yapmıştı kurt hoca yönetiminde. Öyle ki 1993 yılında 23, 1994’ün Haziran ayına kadar ise 15 maç oynamıştı ABD. Milutinovic, takımın uyum içerisinde olması için bütün motive yeteneklerini sergiliyordu. Bunların belki de en önemlisi, 17 Haziran 1994 gecesi, maçın oynanacağı Silverdome Stadı’nda yapılan video gösterimi oldu. Van Halen’ın ‘Right Now’ şarkısının fonda olduğu videoda, geçmiş performanslarını izleyen Yeni Dünya’nın topçuları, “dört puan bizi çıkarır” düşüncesine iyiden iyiye inanmıştı. Hatta takımın ‘profesyonellerinden’ Wynalda, malzemeci genci yanına alıp, “top çantasını ve kramponlarımı getir” komutunu vermiş, motivasyon seansından sonra frikik çalıştırmayı kafasına takmıştı. Video gösteriminden sonra işe koyulan Wynalda, kapalı sahanın, top üzerindeki etkisni birkaç vuruştan sonra anladı. Top, açık stadyumlara göre biraz daha hızlı yol almaktaydı. Saarbrücken’li forvet, bunu aklının bir köşesine koymuştu…
Son Dünya Kupası macerasını 1950’de Brezilya’da yaşayan İsviçre, Roy Hodgson önderliğinde ABD biletini almıştı. Her ne kadar ABD basını tarafından pek de önemsenmeseler de Sutter, Sforza, Chapuisat gibi Bundesliga’da yer edinmiş topçulara sahiptiler. Amaçları, Romanya ve Kolombiya’ya nazaran daha güçsüz olan ABD’yi mağlup ederek, avantajlarını kullanmaktı.
Maçın diğer yıldız namzedi Silverdome Stadyumu ise her iki takıma kıyasla büyük sahnelere alışıktır aslında. Super Bowl, NBA Finali, Led Zeppelin, The Who, Bruce Springsteen konserleri ve hatta Papa Jean – Paul II’nin teşriflerine ev sahipliği yapan spor kompleksi, spor tarihine afili bir imza kondurmak için pusudadır. Fakat üstünün kapalı olması, ‘nem’ korkusunu dile getirenlerin sayısını arttırmıştır. Hatta o dönem Milliyet Gazetesi’ne kupa gözlemlerini yazan rahmetli Doğan Koloğlu şöyle demiş maç günü yayımlanan yazısında: “Detroit’te Silverdome Stadyumu’nda havalandırma yok. Üstü kapalı statta rutubet büyük riskler üretebiliyor.”
Nitekim karşılama başladığında Doğan Koloğlu’nun endişeleri boşa çıkmaz. ABD savunmasının önemli isimlerinden Caligiuri, Detroit’teki sıcak ve nemli havanın çimleri etkilediğini bugün de dile getirmekte. Hatta bir diğer savunma elemanı Thomas Dooley, futbol oynadığı en kötü saha olarak addediyor Silverdome’u. ABD’nin kurak coğrafyalarından olan Vahşi Batı’nın başkenti Dallas’ın iklimiyle, Silverdome’u mukayese eden Dooley, öğlen dörtte Dallas’ta oynamayı, Silverdome’da top koşturmaya tercih ediyordu. ABD’li topçular, fazla konsantrasyondan olsa gerek maça ağırlığını koyamadı. Dakikalar 39’u gösterdiğinde İsviçreli Bregy sahneye çıktı ve kapalı stadyumda oynanan ilk Dünya Kupası maçının ilk golünü, ‘yarı zamanlı’ kaleci Meola’nın koruduğu filelerle buluşturdu. Bu gol, bir bakıma ev sahibini uyandırdı ve maçın kalan kısmında üstün taraf ABD oldu. Nitekim ilk yarının sonunda 18’in üstünden frikik kazanan ABD, skoru eşitlemek ve nemli mücadelenin ilk bölümünü moralli bitirmek için fırsatı yakalamıştı. Topun başına geçme kavgalarının yaşandığı sırada olay yerine iştirak eden Wynalda, “buraları iyi bilirim” edasıyla topu yere koydu ve bir gece önceki kısa çalışmasının meyvesi topladı; skor 1-1’di. Silverdome’un namüsait şartlarına rağmen, bu golün etkisiyle üstünlüğü ele alan Milutinovic’in ekibi, yine de skoru değiştiremedi ve ikinci 45 dakika da beraberlikle sonuçlandı. Grubun ‘güçsüz’ takımları, kendileri için avantaj olan ilk maçta puanları bölüşse de, favori Kolombiya’nın hüzünlü hikayesi sonucunda, ikinci tura yükselmeyi başaracaklardı.
18 Haziran 1994’ün üstünden 20 yıl geçmişti… Sezgin’in gönderdiği haberlerin birine konu olmuştu Silverdome. Sokakta top seansımıza tekabül eden o mezkur maçı izlemek için ilk sebebimiz olan stadyum, Detroit Lions Amerikan Futbolu takımının 2000’lerin başındaki muhit değişikliği nedeniyle, vefasızlıktan yakınan Yeşilçam figüranı misali poz vermişti muhabirlere. Geçmişinde de hava muhalefeti nedeniyle tahribatlar yaşanan stadyum, artık tedaviden çok ama çok uzaktı. Bregy – Wynalda ikilisinin karşılıklı frikikleri ve K.Andersson’un Brezilya’ya attığı şık golü ile üstü kapalı stadyumda maç izleme şaşkınlığım geldi aklıma. Escobar ve Baggio’dan sonra 94 ABD’nin en büyük kaybedeniydi artık Pontiac Silverdome!
0
0
0
0
0
