– Batu ANADOLU yazısı-
1974 yılı İngiliz futbolu için pek hatırlanmak istenmeyen bir yıldır. Üstünde güneşin batmadığı imparatorluk, kendi icadı olan futboldan sanki bir anda yabancılaşmıştır. Karmaşanın hakim olduğu ligde ise bir adam terazinin dengesini bozacaktır.
Kraliçeye bağlı milyonlarca İngiliz, 1974 yılında erkek egemen futbol hanedanlıklarının yıkımına şahit olur. Önce 1966’da kendi evinde Dünya Kupası’nı kaldıran Milli Takım, Dünya Kupası’nı evde geçirmek zorunda kalır. Bir diğer yıkım ise ülkenin kuzeyinde yer alan endüstriyel futbol kenti Manchester’da yaşanacaktır.
1968’de Matt Busby’nin bebekleri, Manchester United takımını Avrupa’nın en büyük kupasının sahibi yaparken yalnızca altı yıl sonra ergenlik krizleri baş gösterir. Evin reisi Matt Busby, hocalıktan sportif direktörlüğe geçerken büyük abi Bobby Charlton oyun oynamayı bırakır. Yaramaz kardeş George Best, zaten hiç akıllanmamıştır ve İngiltere’nin “tinerci gençliği”ne katılmıştır. Belki de en acı hikayeye sahip olan ise üçüncü kardeş Denis Law’dır. “Old Trafford’un Kralı”, ailedeki otorite boşluğu nedeniyle evden kovulmuş ve futbolunun son demlerinde kendisine sevilmeyen komşu çocuğu damgası vurulmuştur. Mavi formalı komşuların adı Manchester City, adresleri ise Maine Road’dur. Daha önce bir yıl City forması giyen Law, takıma yabancı değildir ama United kariyeri onu kırmızıya sevdalı hale getirmiştir.
Kırmızı şeytanların hanedanlığının düşmesine iki hafta kala düşman komşular, Old Trafford’da yüzleşirler. 27 Nisan 1974’te binlerce Amerikan vatandaşı, Başkan Richard Nixon’ın düşüşüne tanıklık etmek isterken başta Stretford End olmak üzere Old Trafford’un tribünlerinde toplanan elli yedi bin kişi de United hanedanlığının dağılışını izlemeye gelmiş gibidirler. Law’ın katkılarına rağmen orta sıralara demir atan City, komşuyu evinden kovdurmaya kararlıdır. Belki buna bile gerek kalmayacaktır çünkü United, çoktan elini eteğini buralardan çekmiş gibidir. Maçı kazansalar bile kaderlerinin Birmingham’ın puan kaybına bağlı olması, ev sahibini misafir pozisyonuna düşürmüştür.
İlk yarıdaki baskılı oyununa rağmen Sammy McIlroy ve Jim McCalliog ile bir türlü sonuca gidemeyen ev sahipleri, ikinci yarıda yeniden McCalliog ile sonuca gidemezler. Maviler ise yavaş yavaş oyuna ortak olmaya başlarlar. Summerbee’nin hızlandırdığı ataklardan birinde Tueart’ın topu direkten döner.
Golsüz geçen seksen iki dakikadan sonra düşler sahnesinde perdenin indiği an gelir. Francis Lee, topu Law’a yuvarlar. Kaleye sırtı dönük olan Law, o an kararını verir. On dokuz yıllık futbol yaşamında her şeyini gol atmaya adayan ve bunun çoğunu aşık olduğu Manchester United adına kaydeden İskoç oyuncu için futbolun kanunu, aşkın kanunundan önce gelir. Topuğuyla Stepney’nin koruduğu kaleye gönderdiği top, son sahneyi zarif ve unutulmaz kılar. Cenaze namazını başlatan bu golden dolayı Law da merhuma saygısızlık etmek istemez. Golü kutlamayı reddeder ve arkadaşları etrafını sarmasa bir heykel gibi sahanın ortasında kalacak izlenimini verir.
Sonrasında kaos baş gösterir. 1970’lerde iyice su yüzüne çıkan İngiliz holiganizminin bir başka perdesi açılır. Sahaya giren binlerce taraftar duygularını dizginleyememişlerdir mi bilinmez ama büyük ihtimalle maçın iptal edilmesi için oradadırlar. Onlarcası Denis Law’ın etrafını sarar ama ona zarar vermekten uzak, adeta şefkat ve sevgiyle yaklaşırlar. Saha temizlenip oyun tekrar başlasa da üst üste saha istilalarından sonra futbolun ötesine geçen duygular, hakem eşliğinde oyuncuları da soyunma odasına sürükler. Maç iptal olmaz, Birmingham ise zaten puan kaybetmemiştir. United’ın eceli, ligin sona ermesini bile beklememiştir. En son 1937’de küme düştüğünde ligi 32 puanla bitiren Kırmızı Şeytanlar, 37 yıl sonra aynı puanla küme düşer.
Attığı gol için “Hayatımda bu kadar üzüldüğüm başka bir an olmamıştır.” diyen Denis Law’ı, bu elektrikli ortamda teselli edenler kendi ve rakip takım arkadaşları olur. Francis Lee’nin evinde geçen o geceden sonra Law, yazın Dünya Kupası’nda İskoç Milli Takımı forması giyer ve sezon başındaki Sheffield United maçında da gol attıktan sonra bir daha topa dokunmaz. Düşler Sahnesi’nde attığı golün hayaletinin kırk yıldır onu takip ettiği söylenir.
Kırk yıl sonra bugün iki takım da yurt dışından gelen sermayenin katkılarıyla evlerinden saraylara geçiş yaptılar. Law, aynı golü bugün atsa bile ne rekabetin iki takımı da ligde o seviyelere düşürmesi ne de oyuncunun aynı ılımlı tepkiyle karşılaşmasını düşünmek safça olur. Bir zamanların romantik kanunları yerini orman kanunlarına bırakmış gibi görünüyor.
0
0
0
0
0
